xoves, 18 de decembro de 2014
martes, 16 de decembro de 2014
INESPERADO ENCUENTRO, Wislawa Szymbooska
INESPERADO ENCUENTRO
Somos muy amables el uno con el otro,
decimos que es bonito encontrarse después de tantos años.
Nuestros tigres beben leche.
Nuestros azores van a pie.
Nuestros tiburones se ahogan en el agua.
Nuestros lobos bostezan ante una jaula vacía.
Nuestras víboras se han sacudido los relámpagos,
los monos, la inspiración, los pavos reales, las plumas.
¡Cuánto hace que dejaron nuestros cabellos los murciélagos!
Callamos sin acabar la frase,
sonriendo sin remedio.
Nuestras personas
no saben cómo hablarse.
WISLAWA SZYMBORSKA, El gran número; Fin y principio y otros poemas, Hiperión, Madrid, 2009 (1998), p. 66.
&
Peter Lindbergh
luns, 15 de decembro de 2014
LA COSA, Juan José Millás
LA COSA
De pequeño tuve una caja de zapatos que llegó a ser mi juguete
preferido, entre otras cosas porque no tenía otro. Pero envejeció más
deprisa que los zapatos que había llevado dentro, de manera que a mi
caja se le cayó un día la primera a y se quedó en una cja, que así, a
primera vista, parece un juguete yugoslavo. Busqué entre las
herramientas de mi padre una a de repuesto, pero no había ninguna y tuve
que sustituirla por una o. De este modo, sin transición, tuve que
olvidar la caja para hacerme cargo de una coja, lo que es tan duro como
pasar directamente de la niñez a los asuntos. Jugué mucho con aquella
coja, todavía la recuerdo, pero se fue haciendo mayor también y un día
se le cayó la jota. Hay quien piensa que las vocales se estropean antes
que las consonantes, pero yo creo que vienen a durar más o menos lo
mismo. El caso es que tampoco encontré entre los tornillos de mi padre
una jota en buen uso, así que la sustituí por una pe que estaba
prácticamente sin estrenar. La coloqué en el lugar de la jota y me salió
una copa estupenda, con la que he bebido de todo hasta ayer mismo, que
se me cayó al suelo y se rompió. A decir verdad, se rompió justamente
por la pe, y como es muy antigua no he encontrado en ninguna ferretería
una igual. Ayer fui a casa de mis padres, y después de mucho rebuscar en
el trastero di con una ese que no desentona con el conjunto. O sea, que
ahora tengo una cosa, pero no sé qué hacer con ella. La caja, la coja y
la copa eran muy útiles para guardar secretos, jugar o emborracharse.
Pero la cosa me da miedo; además, la escondí en el bolsillo interior de
la chaqueta, de manera que desde ayer tengo una cosa aquí, en el pecho,
que me llena de angustia. Lo peor de todo es que, como no sé qué es,
tampoco sé cómo se rompe. Qué vida, ¿no?
Juan José Millás
&
sábado, 13 de decembro de 2014
SEGUNDA REUNIÓN DO CLUBE DE LECTURA ADULTOS AGUIAR: Las inviernas
O pasado venres 12 de decembro, as 19:30, tivo lugar en Biblos Club de Lectores a segunda reunión do Clube de Lectura Adultos Aguiar.
Desta volta, cambiaba o formato habitual, ao poder contar coa presenza de Cristina Sánchez-Andrade, autora de Las Inviernas, a segunda lectura neste curso.
En distendida e agradable charla, soubemos que Las Inviernas xurdiu como título, nun indicador de estrada en Guadalajara; que Tierra de Chá nada ten que ver coa Terra Cha; que moitas das historias do libro están baseadas en feitos reais; arrancamos o sorriso cómplice de Cristina ao recibir un sorprendente regalo: a fotografía da vaca Greta.
A xuntanza do Clube de Lectura de Adultos do IES Francisco Aguiar e a Libraría Biblos foi onte certamente magnífica.
Brillante presentación de Francisco Rodríguez Coloma. A autora, Cristina Sánchez-Andrade, amable e participativa. Os participantes no club interesantes, inquisitivos e críticos (uns máis que outros, ben é certo)... Un éxito que nos congratula a todos.
Brillante presentación de Francisco Rodríguez Coloma. A autora, Cristina Sánchez-Andrade, amable e participativa. Os participantes no club interesantes, inquisitivos e críticos (uns máis que outros, ben é certo)... Un éxito que nos congratula a todos.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)